Stapels wit beddengoed (zelfgemaakt), want dat gekleurde spul van Dior en Bijenkorf was niet oké. DeCecco pasta, want dat was de beste. Idem dito olijfolie. Vazen, de meeste van groen glas, want daar kwam het licht zo mooi doorheen (die staan trouwens al een tijdje in Mieps kantoor op me te wachten). De oranje kussens op de bank, met hoezen gemaakt van oude tenten, gevonden in kringloopwinkels. De prints van de tentoonstelling die niet verkocht […]
Dat viel behoorlijk tegen. Gisteren met vriendin A. naar Amsterdam gereden om in het huisje van Miep en mij de persoonlijke spullen van Miep op te halen. De rit ernaartoe ging vlot; A. vormde een prettige afleiding, we hadden het natuurlijk voornamelijk over dat meisje. Ik was er al een hele tijd niet geweest — de laatste keer eind februari om een loodgieter wat dingen te laten doen. Miep was er veel vaker, meestal voor […]
Vijfendertig dagen na Miep is mijn vader overleden, even na elf, in hetzelfde gebouw, vier verdiepingen lager. Eerder vandaag had ik al afscheid genomen. Mijn oudste zoon was erbij toen zijn opa de laatste adem uitblies. Hij kwam het me een kwartier erna vertellen. RIP
Op 15 augustus ligt–ie in de winkel, de najaars–editie van LINDA.mode, met een 12 pagina’s omvattend eerbetoon aan Miep Jukkema. Vandaag (donderdag 9) kwam de hoofdredacteur bij me op bezoek met alvast een stapeltje ‘bewijsexemplaren’ en een doos gebak en chocolade (dankjewel, I!). Het eerbetoon omvat elf foto’s en een interview met Saskia de Brauw. Ik lees de tekst voor de zesde of zevende keer en krijg het weer te kwaad.
Als ik mensen spreek over het overlijden van Miep vallen vaak de woorden ‘bizar’ en ‘ongelofelijk’. Als je daar wat langer over nadenkt zijn dat absoluut de meest toepasselijke omschrijvingen; ze passen heel goed bij een vroegtijdige dood. Het ís bizar om je partner zo snel te verliezen. Het ís heel moeilijk om dat de geloven — na ruim vier weken lukt me dat nog steeds niet de hele dag; er zijn momenten dat ik […]
Het schijnt te helpen – een ritmische bezigheid. Sinds maandag wandel ik, met vriendin A. Vandaag liepen we vanuit het centrum van Enschede naar een theehuis net buiten de stad, Sprakel in het bos. De route ernaartoe via de beroemde Lonnekerspoorlaan, het architectonische visitekaartje van de wijk Roombeek. De muntthee bij Sprakel viel tegen. Verder een prima plek om naartoe te gaan. De terugweg werd getekend door de overdreven hard brandende zon. Vanaf het huis […]