Author: Bert Vanderveen

Alweer, alweer, alweer

Leave a comment
Persoonlijk

Alweer bijna aan het eind van een jaar waarin ik niets, maar dan ook niets heb gedaan aan deze website. Ten eerste omdat ik, net zoals op het moment dat ik dit tik, geen flauw idee heb waarover ik zou moeten schrijven, zonder dat het net zo duister wordt als de tijden waarin we leven, met oorlog en ellende, verontrustende ontwikkelingen op diverse gebieden (politiek!), lieden die ons ontvallen, en zo voorts. Toch waren er […]

Roodborstje

Leave a comment
Persoonlijk

Vogels voederen was vorige winter een groot succes. Vooral doordat ik een voederstationnetje had gekocht, waar meesjes, mussen en mij onbekende andere kleine vogelsoorten gretig gebruik van maakten. Er werden trouwens ook heel veel vetbollen opgepeuzeld danwel versnipperd. Ook deze winter probeer ik mijn gevederde buurtgenoten te helpen met voedsel. Er hangen nu acht vetbollen aan de wanden van de binnenplaats. De voederstation moet nog geprepareerd worden. Vaste waarde op mijn binnenplaatsje is al zeker […]

Witwaar

Leave a comment
Persoonlijk

Als je dit blog volgt (en ik denk dat niet meer dan een paar bots hier af en toe inchecken, dus: dag bot!) weet je dat ik iets van twee jaar geleden een koelvriescombinatie heb gekocht. Sindsdien kocht ik een inbouw-vaatwasmachine om een oude te vervangen (en het milieu een boost te geven, niet te vergeten), een immense, platte televisie ter vervanging van een twintig jaar oude B&O met beeldbuis (en om de coronamalaise weerstand […]

Augenschmerz

Leave a comment
Persoonlijk

Midden vorige week zag ik opeens motten vliegen die er niet waren. Dat wil zeggen, ik sloeg ernaar, maar raakte niets. Mouches volants — dat bleek de noemer te zijn waaronder het verschijnsel valt. In het Engels heet dat floaters, wat een meer macabere benaming is. Ik heb daar het beeld van in de gracht drijvende lijken bij. Maandag belde ik dus maar de huisartsenpraktijk. Ik kon dezelfde dag langskomen voor een consult. Ik had […]

Ongelovigen

Leave a comment
Persoonlijk

Turkse supermarkt op de hoek van de koelwand: twee jongemannen, de één mondkapje op de kin, de andere geen mondkapje te bekennen. Ik zeg er wat van. Natuurlijk is de reactie dat ik me er niet mee moet bemoeien. Zonder kapje is het meest vocaal, zegt iets in de trant van dat we al twee jaren onderdrukt worden en dat-ie er niet in gelooft. Ik vraag hem of hij niet een beter argument heeft dan […]