Ik loop er heel vaak langs, moet er zelfs met veel tegenzin wel eens zijn, maar het plaatselijke ziekenhuis MST is een gegeven… Pas vandaag realiseerde ik me dat die benaming heel erg fout is. Een plek waar mensen naar toe gaan om ziek te zijn? Wie zou daar willen? Niemand! Waarom heet het niet ’Geneeshuis’, of ’Plek om mensen beter te maken’, of als het toch ingewikkeld moet ’Instituut voor hogere geneeskunde’? In elk […]
Af en toe doe ik moeite. Vaak in de vorm van een ingezonden brief. Of iets dergelijks. Niet altijd leidt dat tot resultaat. Een poging in begin mei uiteindelijk wel. Dit dus: Stond op de zestiende augustus in de Volkskrant. Een leuk begin van de week dus.
Dinsdagochtend moest ik naar mijn tandarts om hechtingen te laten verwijderen. De zon scheen, ik ging op de fiets. Het was rond half tien en er was nauwelijks verkeer op de wegen naar de praktijk. Ik zag mijn buurman lopen met zijn twee honden. Ik zwaaide, hij ook. Ik zag Pieter van PostNL die een grote doos in de armen had. Hij riep ‘Bertus!’. Ik zwaaide naar hem. Op de terugweg moest ik nog meer […]
Memo voor mezelf: niet een film kijken waarover veel bericht werd aangaande de zogezegd knappe uitwerking met ‘ééééén lááánge take’. Al waar je dan op let zijn de mogelijke overgangen, omdat je weet dat het dus niet één take is. PS: Dit is een post uit maart 2020 die op de een of andere wijze niet op mijn blog beland is…
Dus… heb ik vrijdag jongstleden de wekker gezet om op tijd te zijn voor een afspraak op mijn huisartsenpraktijk. Wat bij mij altijd betekent dat ik twee uur voor de wekker (Siri, dus) gaat, al halfwakker lig te woelen en dus volkomen brak opsta om alsnog iets te laat te zijn. Aldaar staan er, mijzelf meegerekend, vijf mensen buiten — in wat toch echt wel een nipte ochtend is. Een man, duidelijk ruim onder de […]
Vandaag is het precies honderd maanden geleden dat mijn liefje doodging. En het is ook nog eens zaterdag (…). Niet dat zulks in deze tijden van corona veel uitmaakt — er hangt toch al een mist van inertie, wanhoop en doem over alles. Hoewel ik me niet eens zo vervelend voel als zou ‘moeten’; de dagen nu lijken best veel op de dagen vorig jaar. En het jaar daarvoor. Enzovoorts, tot 3045 dagen terug.