Je hebt van die dagen dat je gelijk al beseft dat het er eentje wordt van minimale activiteit en inspanning. Zo ook deze zondag de zesde. Ik werd na diepe slaap best vroeg wakker en voelde het gelijk: mijn lijf protesteerde door spierpijntjes en stijve gewrichten. Een teken dat het even wat minder mocht qua stappen en zo meer. Bovendien leek het weer ook niet mee te gaan werken — het had geregend en er hingen donkere wolken boven de stad.

Ik besloot om een bestemming niet al te ver van mijn hotel te zoeken; bij voorkeur een lokatie die rustig zou zijn. Een Garden bijvoorbeeld. Zo bedacht, zo gedaan.

Mijn principe volgend dat ik hoofdwegen zou vermijden, zette ik via de kleinere straten koers naar de Shosei-en Garden, die behoort tot de tempel die ik gisteren noemde, Higashi Hongan-ji. Behoort tot, let wel, niet gelegen naast. Op weg ernaartoe kwam ik weer zo’n fenomeen tegen dat me al eerder opgevallen was: planten in potten rondom het huis. Blijkbaar is het de menselijke aard het al te stedelijke te willen compenseren met een dosis natuur, ook al is dat in de vorm van getemde planten en kruiden.

En misschien is zo’n garden uit hetzelfde sentiment ontstaan. Hoewel, deze waarschijnlijk niet — het was eeuwen geleden aangelegd als woon– en verblijf-oord voor een gepensioneerde hoofdpriester van de tempel. Daarbij werd niet op een theehuis meer of minder gekeken. Er waren er vier!

Het was niet al te druk, er was het een en ander te bewonderen en nadat ik dat had gedaan, schreed ik op mijn treden terug, want op de heenweg had ik een gebouwencomplex gezien van de Tokyo University of Arts waar ook een museum toebehoorde. Dat leek me interessant en dat was het ook. Er waren twee tentoonstellingen. De eerste met kunstwerken van vrouwelijke Japanse kunstenaars, ter ere van de afscheid nemende (eerste vrouwelijke!) directeur van de University, waar een paar indrukwekkende werken bij waren. De tweede was van de afdeling Printmaking — een soort retrospectief van werk van studenten, ex-studenten en naar ik aanneem ook (ex-)docenten, dat terugging tot de jaren zeventig. Heel divers en verrassend en het deed me weer erg terugdenken aan mijn tijd op de aki, toen ik me ook bezighield met zeefdrukken en etsen (aan litho heb ik me nooit gewaagd — teveel werk).

Na deze goede dosis kunst en cultuur ging ik terug naar mijn hotel, waar bleek dat mijn kamer nog niet klaar was. Dan maar op zoek naar koffie en wat te eten. Bleek er verderop een koffietent te zijn waar ik al twee keer langs was gelopen! Daar dus naartoe en er, tijdens het bestuderen van een ‘koffietafelboek’ over koffie, genoten van een café crème en een sandwich, en om het een echte zondag te maken nog een americano als toegift. Het tentje heet Lower East Side Number 9, en dat zag er op de gevel zo uit:

Het was inmiddels nog geen twee uur, maar ik besloot op mijn hotelkamer het nodige aan online uitzoekwerk en reis-planning te gaan doen. Uiteindelijk resulteerde dat in het reserveren van een aantal overnachtingen in vier steden, de komende tijd. De terugvlucht heb ik ook maar geregeld omdat het waarschijnlijk rondom het paasweekend ‘dringen’ gaat worden om nog een plek te bemachtigen.
Zo werd deze halve dag alsnog een productieve…