Vanmiddag afscheid genomen van René. Zijn vrienden en vriendinnen van alle bands/orkesten/etc. waarin hij de laatste decennia had meegespeeld maakten muziek.

André Manuel zong een lied dat René min of meer besteld had voor zijn begrafenis… (Kraaien.) Het was echt mooi en heel aangrijpend. Ik heb de helft van de tijd zitten janken.

De koffie was beroerd, dat hoort erbij en niemand durft er toch over te klagen. De cake is dan wel weer redelijk, ook al snijden ze die op hetzelfde plankje als de ham en de uien (dat proef ik tenminste).

Zo gaat dat.

Na afloop heb ik een kiezelsteen gejat uit de onder architectuur aangelegde tuinen van Crematoria Twente. locatie Usselo, en reed binnendoor naar de Hervormde Begraafplaats in Buurse. Langs een weiland waarin Miep ooit gigantische boleten vond. Ik heb toen nog een foto gemaakt (“Kijk, mijn billen zijn net zo groot als de boleet”), die ik later gebruikt heb voor een speciale chocoladeverpakking (Boletenchocolade!). Verderop een plant uit een stal langs de kant van de weg gekocht, voor slechts twee euro.

Bij haar graf de verdroogde pioenrozen van negentien dagen gelden verwijderd en de plant neergezet. De kiezel op de voet van de zerk gelegd (er zijn er verdwenen, waarom?).

Terug in Enschede herinneringen opgehaald bij Het Bolwerk. Later een uurtje vergaderd (sort of) en thuis het eind van een sentimentele film gezien op tv.

En heel verdrietig geweest, dus.

Morgen is er weer een dag.